Hoera! Het is FEEST!! Op 13 februari 2010 is het 10 jaar geleden dat ik naar de Kamer van Koophandel ging met een bedrijfsplan, een bedrijfsnaam en heel veel zin om mijn eigen praktijk te starten.

Nog iedere dag geniet ik van het mooie werk dat ik mag doen: kinderen begeleiden in hun eigen kracht, ouders ondersteunen bij dit proces.

Deze week kwam ik (toevallig) drie kinderen tegen die ik in de afgelopen jaren ontmoet heb in mijn praktijk. Het was zo fijn elkaar weer te zien en te spreken! Ook voelde het alsof we elkaar gisteren nog hadden gezien. Dat gevoel heb ik ook bij mijn beste vriendin uit mijn kindertijd, bij mensen waar ik echt een klik mee voel. Nu weet ik wat de meerwaarde is van wie ik ben en hoe ik werk: ik maak verbinding met jou en je kind via het hart. Via deze hartsverbinding maken wij contact op zielsniveau en dat is helend omdat het liefde is. Een liefde die blijft, ook wanneer we elkaar een tijd niet zien of spreken.

Wanneer we afscheid nemen zeg ik ook altijd dat het kind een keertje terug mag komen als het nodig is, of kan bellen of appen. Een aantal keren gebeurde dat ook en stond er opeens een meisje voor mijn deur die ik nauwelijks herkende. Tja, dat heb je met pubers 😉

Ik vertel graag verhalen en neem daar uitgebreid de tijd voor, in mijn familie worden dat Annekedotes genoemd. Nu ik toch op deze laptop aan het typen ben, kan ik best drie Annekedotes uit de afgelopen 10 jaar vertellen, toch? Het voordeel van schrijven: niemand begint ongeduldig te wiebelen of te vragen of het korter kan! Nieuwsgierig? Lees dan snel verder!

Annekedote 1
Op een avond ging ik bij ouders thuis op bezoek voor een evaluatiegesprek. Het meisje dat ik begeleid had, was nog niet naar bed. Ze vroeg: “Ga je mee met mama en mij naar boven, om mij naar bed te brengen?” Dat deed ik natuurlijk. Ik mocht haar leuke, gezellige kamer bekijken en… waar de geheime plaats was waar ze haar prachtige schatkistje bewaarde! Het schatkistje dat ze bij mij versierd had en helemaal gevuld met symbolische voorwerpen voor haar mooie kwaliteiten.

Annekedote 2
Een jongen had heel veel last van ernstige hoestaanvallen. Hij was opgenomen in het ziekenhuis voor onderzoek, de artsen hebben niets kunnen vinden maar alleen geconcludeerd dat hij last heeft van ernstige, voortdurende hoestaanvallen. Een bevriende homeopaat verwees de ouders naar mij door.
Hij hoestte zoveel, dat hij niet mee kon doen met sport. Ook eten kostte hem veel moeite en naar school gaan was geen pretje, zijn hoesten stoorde de andere kinderen nogal. Ik had geen idee of ik hem daarbij kon helpen maar wilde het wel proberen. Eén van de methodes die ik in mijn ‘gereedschapskist’ heb is PSYCH-K. Daarbij werk je met spiertesten, zet je belemmerende overtuigingen om in helpende overtuigingen en veel meer. Ik koos voor deze methode omdat ik het idee had dat de hoestaanvallen hun oorsprong hadden in het onderbewustzijn. Zoals een balletje dat je onder water wil duwen maar dat toch steeds weer naar boven komt, zo was er iets in zijn onderbewustzijn dat voortdurend hoestte om aandacht. Nadat we een aantal keren gewerkt hadden met deze methode, werd het hoesten minder! Op de klok in mijn praktijkkamer zag ik dat de periodes tussen de hoestbuien van twee naar tien minuten gingen! Goed nieuws! Dit zette zich door totdat hij afscheid van mij nam. Zijn hoestaanvallen waren helemaal gestopt, hij kon weer voetballen en was heel gelukkig dat het hoesten opgehouden was.

Annekedote 3
Een meisje kwam bij mij met heftige woedeaanvallen. Op een middag besloot ik mijn zandbakje te pakken: een bak met kinetisch zand en een doos met poppetjes en dieren. Ik vroeg of het meisje zichzelf in het zand wilde zetten en daarna haar ouders, haar broertjes en zusjes en andere familieleden. Nadat ze dit gedaan had zag ik een poppetje achter haar staan. Ik vroeg wie dat was. Het was haar oma. Helaas was oma overleden. Ze had een hele goede band met haar oma en miste haar enorm. Deze oma was de moeder van haar moeder. Omdat ze haar moeder niet nog verdrietiger wilde zien, uitte het meisje haar eigen verdriet niet.  Haar verdriet kwam er in de vorm van woedeaanvallen uit. Op het moment dat dit duidelijk werd, voelde het direct lichter. Zij heeft een schatkistje gemaakt vol herinneringen aan haar oma. Nu kon ze haar verdriet een plek geven, met haar moeder delen en dat luchtte enorm op.

Ik hoop nog veel meer kinderen te begeleiden naar meer (zelf)vertrouwen, eigenwaarde en geluk door ze te helpen hun kwaliteiten en talenten te zien, te voelen en er trots op te zijn. Door te weten dat ze helemaal oké zijn zoals ze zijn. Niet anders hoeven te zijn. Door te voelen wat je echt voelt en dat de ruimte te geven.
Dankjewel lieve kinderen in de afgelopen 10 jaar en ook dit jaar, dat ik een poosje met jullie mee mocht/mag lopen. Dat jullie zoveel vertrouwen in mij hadden/hebben dat afscheid nemen van je ouders bij de deur geen enkel probleem was/is. Dat jullie zoveel prachtige schatkistjes hebben gemaakt. En nog veel meer schatkistjes gaan maken. Dat jullie je hart ook voor mij open stellen, zodat we via deze verbinding enorm veel konden en kunnen bereiken!
Dankjewel lieve ouder, dat jij je kind aan mij (hebt) toevertrouwd! Wij via onze hartsverbinding samenwerken aan het geluk van jouw kind!
Dankjewel lieve lezer, dat je de tijd en aandacht hebt genomen om verder te lezen en mee te genieten van drie mooie Annekedotes 😉 uit 10 jaar praktijk De Kracht van het Kind!

Heel veel liefs van Anneke

P.S. Natuurlijk gaan we dit 10-jarig jubileum samen vieren! Als het wat mooier weer is organiseer ik een feest, lekker buiten met ruimte voor de kinderen mét een grote verrassing uit mijn grote schatkist!